Waarom doe ik wat ik doe?
Omdat ik geloof dat een stukje "betere wereld" is wat ieder van ons als doel in het leven stelt.
Baby's zijn altijd door de evolutie heen gedragen. Dus wat ze voelen dat JUIST is, is om na de geboorte te worden gedragen.
Haar huid dorst naar de warme huid van haar moeder. Je ogen verkennen de verschillende prikkels in een veilige omgeving. Haar oren, getraind tijdens de zwangerschap om de wereld om haar heen te horen, zijn te gek om de hartslag van haar moeder te horen. Aangekropen tegen de borst die heerlijk naar mama ruikt. Die je voedt en je een prettig gevoel geeft in het nu.
Het wiebelt in de draagdoek/draagzak, soms zijn er plotselinge geluiden of figuren. Maar de baby maakt het niet uit. Het weet dat dit juist is en er deel van uitmaakt. In de veilige armen van mama is het ervaren van de wereld precies wat onze soort hoort te zijn.
Als het donker wordt, slaapt de baby bij mama. Zijn ogen kunnen nog niet scherp zien, maar het huidcontact, de adem, de geur van mama geeft de kleine aardbewoner weer het gevoel: alles klopt. Alles goed.
Dat is precies waarom ik leef om het te dragen. Omdat we in onze samenleving zoveel in twijfel trekken met ons intellect dat zo natuurlijk is. Dragen mag niet gezien worden als iets dat modieus is. Het moet worden gezien als wat het voor mij is: juist. Wat een mooi doel om je kind een gevoel van juistheid te geven. Alles goed. Alles is correct. Je hebt gelijk. Jij bent goed. Bij mij kun je uitkijken naar wat er in de loop van de evolutie in je DNA is geschreven: opgroeien in je gezin, in de armen van je moeder. Liefdevol, warm en spannend. Veilig. In het hier en nu.
Eure Ceyda