Hier komt het vierde en laatste deel van mijn persoonlijke observaties over reizen met Junior. Hij is nu 19 maanden oud en heeft ongeveer 6 maanden van zijn leven op de weg doorgebracht. Ik was al naar meer dan 100 landen gereisd voordat hij werd geboren en was elke vrije (vakantie)dag, semester pauze, semester in het buitenland en stage in het buitenland etc. op reis. Na verloop van tijd doe je ervaring op en ontwikkel je individuele routines. Ik heb dit allemaal verwerkt in mijn reizen met kinderen. Voor mij is onderweg zijn de normaalste zaak van de wereld. Een kind krijgen is ook de normaalste zaak van de wereld als je eenmaal in de rol van moeder zit. Het een sluit het ander dus niet uit en zo combineren het moeder- en reisinstinct & Routines J!

Bewegen zit ons in het bloed

Aangekomen in een nieuw land, zijn mijn eerste twee organisatiepunten op de takenlijst contant in lokale valuta (je had van tevoren de wisselkoers moeten weten!) en een lokale simkaart (voor mijn dual-sim-smartphone als ik roam buiten de EU). En dan op naar de accommodatie, eerst de bagage weggooien (indien nodig. Transfer of huurauto vooraf geregeld i.v.m. kinderzitje, anders ivm. Openbaar vervoer vooraf geïnformeerd!). En Junior inspecteert meestal onze nieuwe (hotel)kamer - of Ik verwijder potentiële bronnen van gevaar (zet breekbare dingen weg/leg ze er bovenop etc.).

Voor rondreizen boek ik altijd de eerste nacht en de rest meestal van dag tot dag. Indien mogelijk kijk ik pas kort voor de terugreis naar de plaats van vertrek. Zo heb ik een buffer voor het geval er onderweg iets misgaat zonder mijn terugvlucht te missen. Houd voor alle vertrektijden, vooral met de kleintjes, gewoon wat meer buffertijd aan - dit geldt ook voor bussen, treinen en vliegtuigen! Bij het huren van een auto, transfershuttle of taxi worden indien mogelijk kinderzitjes vooraf gereserveerd. Ik kies niet voor de eerste rijen in de bus.

Ik had altijd het gevoel dat mijn kleintje genoten had van de aandacht van andere mensen. Het duurde niet lang voordat hij begon te "flirten" met vreemden. Als mensen om me heen beginnen te glimlachen, gaat mijn blik naar mijn zoon, die de mensen om hem heen meestal charmeert met zijn grijns, of sinds kort zelfs naar ze zwaait. Het is gewoon mooi hoe onbevooroordeelde kinderen met elkaar omgaan. Hij is niet bang voor contact en is ook niet echt een vreemde geweest, nadat het voor hem normaal was om vanaf het begin onder de mensen te zijn. Zitten in de draagzak biedt mama en papa nabijheid en veiligheid en helpt hem tegelijkertijd om zijn nieuwsgierigheid naar de wereld uit te leven. Links en rechts wordt altijd met grote belangstelling naar de omgeving gekeken. En als hij moe is, valt hij (meestal) gewoon in slaap. Als ik reisde, had ik alleen het gevoel dat hij meer slaap nodig had om de indrukken van de dag te verwerken. Nog steeds niets ongewoons voor mij.

Dragen = nabijheid en veiligheid = veiligheid = liefde = veel meer

Baby's passen zich beter aan dan je denkt. Het draait allemaal om de verzorgers, vooral mama, en zij geeft stabiliteit. Onderweg heb ik het altijd bijzonder waardevol gevonden om mijn kleintje veiligheid te bieden door nabijheid. Het dragen van de Flip vooraan heeft als voordeel dat oogcontact en een glimlach wederzijds bevestigen dat alles in orde is met mijn kleine schat. De drager is gewoon een geïntegreerd "knuffelsysteem" en zorgt er toch voor dat je je handen vrij hebt. Daarnaast is er, als je het kind voorin draagt, ruimte voor een dagrugzak op de rug. En ook hier neem ik altijd mijn favoriete stukken mee onderweg, die zichzelf gewoon hebben bewezen. Het dragen van een heuptas of het meenemen van papa voor de dagrugzak maakt het ook mogelijk om hem op de rug te dragen.

Onderweg zul je altijd je improvisatietalent moeten bewijzen. Ten eerste kun je niet alles plannen en ten tweede gaat het niet altijd volgens plan. Maar ook de kleintjes vragen thuis om flexibiliteit!

Overigens is de brancard ook een allrounder in geval van nood. Een voorbeeld voor mij waren taxiritten. Het was niet altijd mogelijk om kinderzitjes in taxi's te organiseren en in sommige landen waren ze niet verplicht of gebruikelijk. Ons compromis was dat de persoon met het kind in de kinderwagen op de achterbank ging zitten en zich tussen zijn eigen buik en de buik van het kind vastklemde terwijl hij zijn hoofd met zijn handen ondersteunde. Onze KOKADI Flip werd ook een paar keer een kinderzitje in de auto!

Wie zo'n improvisatie wil vermijden, kan beter een kinderzitje plannen zonder Isofix in zijn bagage (evt. let op klaring voor vliegtuigen!)! Iedereen neemt andere veiligheidsmaatregelen en neemt niet alleen beslissingen voor zichzelf maar ook voor zijn kind. Bij alles wat we doen, moeten we potentiële risico's kunnen inschatten en een passende beslissing kunnen nemen VOOR ONS en ONZE familie. Het belangrijkste is dat je je bewust bent van je verantwoordelijkheid en bewuste keuzes maakt.

Dagelijks leven met een baby onderweg

Elk land heeft een andere infrastructuur en wetgeving. Net zoals dat elders nog steeds het geval is met kinderzitjes, zoals hier tot 25 jaar geleden (kinderzitjes werden pas begin jaren negentig verplicht in Duitsland), verder is alles hetzelfde.

Vele jaren geleden waren wasbare luiers nog de norm in Midden-Europa, tegenwoordig zijn ze de uitzondering. Welke luiers passen beter bij jou: probeer het eens uit! Wasbare luiers moeten worden gewassen, maar in vakantieappartementen zijn vaak wasmachines te vinden en er is meestal geen tekort aan wasserettes om uw wasgoed minstens één keer per week te wassen. Vaak is er zelfs een wasserette voor gasten in hotels of vakantieparken voor een paar euro!

In de grotere steden zijn de schappen van de supermarkten meestal goed gevuld met luiers. Luiers kun je bijna overal kopen, alleen de kwaliteit verschilt. Hier is een selectie van mijn ervaringen: 

- Pampers in Spanje heten "Dodot" en de tabs zijn minder goed gemaakt 

- Pampers in Rusland zijn geparfumeerd 

- Pampers in China liepen voortdurend naar ons over 

- In Australië Ik had Pampers alleen per postorder kunnen bestellen en was persoonlijk niet helemaal tevreden met 2 andere geteste merken

Afhankelijk van de duur van de reis had ik bijna altijd 1 pakje luiers en 1 pakje vochtige doekjes op zak; de rest werd vervolgens lokaal gekocht.

Ook aanvullend voer en melkpoeder etc. zijn te vinden in goed gesorteerde supermarkten over de hele wereld. Je vindt er vaak geïmporteerde merken uit Midden-Europa, waarvan sommige hun gewicht in goud waard zijn.

Tijdens de bijvoedingsperiode (tijdens onze Transsib-tour) hadden we aanvankelijk een paar dagen potjes bij ons en daarna een paar dagen bijvoeding voor een paar dagen tijdens onze 10-weekse stedentrip. Altijd zo afhankelijk van wanneer we van plan waren om naar een grotere stad te gaan met de juiste infrastructuur. Het is ook de moeite waard om de lokale bevolking te vragen wat lokale baby's krijgen. In Mongolië was dit een pap van vlees en rijst (zonder groenten!). Een vriendin uit Thailand vertelde dat haar kleintje daar elke dag van de "Baby Thai Soup" genoot. Als u liever zelf aanvullend voedsel voor uw dierbaren bereidt, heeft u meer infrastructuur nodig dan u moet plannen. Er moet dan wel een kookgelegenheid aanwezig zijn in de accommodatie!

Kijk eens rond om te zien waar de dichtstbijzijnde supermarkt in de buurt van je accommodatie is. Water, luiers en waspoeder zijn populaire kandidaten.

Ik ben extra voorzichtig met kraanwater. Ik kocht altijd flessenwater, vooral voor mijn kleintje. Mix zowel als drank als voor melkpoeder. Voorkomen is beter dan genezen! Bijna overal behoort een waterkoker tot de standaarduitrusting. Je kunt hier ook naar vragen bij het boeken van een accommodatie!

Als er iets ontbreekt, kun je bijna alles onderweg kopen! Niet te veel inpakken uit paniek!! Er zijn ook baby's in andere landen en die gedijen meestal goed!

De opties voor het verschonen van baby's onderweg waren gemengd. Meestal moest je improviseren en ergens, desnoods op de grond, een kussentje uitspreiden om het kind in te wikkelen. Er is altijd vraag naar talent voor improvisatie. Een kledingstuk als zachte basis voor het hoofd van mijn zoon moest vaak gebruikt worden. Soms werkte het op tafels, andere keren op de kitchenette in het vakantieappartement of op het bed. En in Australië en Zuid-Korea werden we helemaal verwend, want elke herberg, elk museum en elke supermarkt had een (soms luxe) babyruimte. In Australië waren er niet alleen verschoningsstations, maar ook magnetrons en borstvoedingshoeken...overal!! Dat was erg prettig!

Als ik ervoor koos om te stoppen, keek ik naast de prijslijst ook altijd naar de uitrusting. Of er hoge stoelen waren, hoe de hygiëne en kindvriendelijk eten was, en of er kleedkamers waren... Prioriteiten veranderen gewoon. Als dat op het eerste gezicht niet duidelijk was, heb ik ernaar gevraagd.

Een paar koekjes en een rieten beker met drinken zitten altijd in mijn dagrugzak voor snelle trek. Als je niet kunt of wilt stoppen, kun je het beste 's ochtends nadenken over het regelen van eten voor de dag in een supermarkt, afhankelijk van het dagprogramma. Er is altijd wel ergens een plek geweest om borstvoeding te geven, soms comfortabeler en soms minder comfortabel. Tijdens de Jacobsweg ging ik bijvoorbeeld op een baal stro zitten om borstvoeding te geven omdat er in de wijde omtrek niets anders beschikbaar was.

Zelfs als je meerdere vreemde talen spreekt, kan communicatie onderweg een uitdaging zijn. In China vond ik dat bijzonder uitdagend. De combinatie van een lokale simkaart (voor internet), een vooraf geïnstalleerde VPN-app en een offline vertaler-app maakte echter echte communicatie mogelijk! Het is verbazingwekkend welke technologie tegenwoordig alles vereenvoudigt! De offline kaarten helpen ook enorm bij de navigatie en voorkomen dat je wordt opgelicht door bijvoorbeeld taxichauffeurs. Kijk maar eens naar mijn aanbevelingen voor apps voor onderweg (zie deel #1 Planning & voorbereiding) en beslis van tevoren wat voor JOU verlichting kan brengen!

De dagelijkse routine

Als het kroost gelukkig is, heb je zelf een "eenvoudig leven". Breng daarom best niet te veel onrust in de dagelijkse routine! Ik heb altijd geprobeerd het ritme en de voorkeuren van mijn zoon op het gebied van eten, slapen en spelen te volgen bij het plannen van mijn dagelijkse routine. Als hij gelukkig was, was ik dat ook! Ik kreeg bijna een controlerende blik op de klok. Met name wanneer en hoe lang hij slaapt en hoe lang de intervallen tussen zijn maaltijden zijn, enz. Thuis deed ik dat tot op zekere hoogte, maar onderweg had ik ook andere “kritische vaste punten” in mijn achterhoofd. Zo is borstvoeding bij de paspoortcontrole geen praktisch moment. En met name de maaltijden kunnen worden gestuurd of de voorkeur geven aan. Mijn kleintje sliep meestal als hij ging wandelen of bezienswaardigheden bezoeken, dus ik had de neiging om dat op zijn gebruikelijke bedtijd te zetten. En meestal zet ik mijn maaltijden op een bezoek aan een café of een picknick in het park. Er moet ook voldoende tijd zijn om te spelen en stoom af te blazen. Dit was meestal na de maaltijd. Of tijdens het eten was maandenlang het favoriete speeltje een lepel. Kortom, de kleine alledaagse voorwerpen worden gevonden als speelgoed. Met het juiste speelgoed hoef je niet al te voorzichtig te zijn, je kunt je creativiteit de vrije loop laten. Kindvriendelijke plaatsen bieden ook wat speelgoed aan. Onze kleintjes ontdekken de wereld - en dat geldt ook voor ons (saaie) dagelijkse leven. Met alledaagse voorwerpen ving ik slechts een glimp op van mogelijke 'worst case'-scenario's, bijvoorbeeld dingen van glas, die in het ergste geval kunnen breken. Ik wist een keer niet van welk materiaal een decoratief item was gemaakt en testte het zelf voordat ik het aan mijn zoon gaf. Ik realiseerde me op tijd dat het van glas was en mezelf glorieus had gesneden aan de scherven. Gelukkig had ik een pincet en pleisters bij de hand in de EHBO-doos!

Ik verstop een paar (favoriete) speeltjes vlak voor de reis en leg ze dan klaar voor onderweg voor mijn kleintje. Dan is het een bewezen speeltje dat weer interessant is. Maar dergelijk speelgoed moet voor mij klein en licht zijn en kan met mijn allround karabijnhaak aan mijn rugzak worden bevestigd. Overigens is zo'n karabijnhaak voor veel dingen handig (bijvoorbeeld ook als sleutelhanger of om vieze schoenen aan de buitenkant van de rugzak te bevestigen).

Ik ben nogal terughoudend om dagtochten van tevoren te boeken. Ik wil mijn zoon niet onderwerpen aan een vast korset van hoe laat het is om te eten en te breken. Tot nu toe heb ik alleen spontaan deelgenomen aan (korte) rondleidingen en verder alles zelf georganiseerd met een huurauto en ga zo maar door. Maar nogmaals... u weet het beste wat werkt voor uw kleintjes en wat niet. En blijf open, voorkeuren kunnen ook veranderen met de leeftijd. De ene reis is de andere niet. Ik heb al gemerkt dat speeltuinen, stranden en parken erg populair zijn. Mijn dagelijkse programma bevat nu minder museumbezoeken en meer kindvriendelijke dingen. Maar niet getreurd, veel bezienswaardigheden zijn eenvoudig kindvriendelijk te maken. In Zuid-Korea zag mijn zoon bijvoorbeeld elk bezoek aan een paleis als een bezoek aan de zandbak. Terwijl hij met zand en kiezels speelde, kon ik prachtige gebouwen bewonderen. Op de een of andere manier zijn er altijd compromissen!

Wind en weer

De beste bescherming tegen de zon is nog steeds kleding met lange mouwen. Naast een UV-zonnehoedje gebruikte ik ook een speciale zonnebrandcrème voor baby's met een hoge SPF... en soms ook een babyzonnebril. Bij ultrahoge temperaturen konden we echter niet om korte mouwen heen. Met een zonnehoed en zonnebrandcrème staan we er echter heel erg achter. De babyhuid is over het algemeen gevoeliger, dus het is de moeite waard om hier beter op te letten. De keuze van zonnebrandcrème is ook een kwestie van smaak. We hebben 4 verschillende zonnebrandmiddelen voor baby's getest en onze favorieten gevonden. Een favoriet is een superzonnebrandcrème met een "reisklare" verpakking. Een tweede favoriet wordt thuis gebruikt omdat de verpakking helaas de neiging heeft te breken. Probeer het eens...iedereen heeft gewoon andere favorieten!

Ik heb een speciaal UV-badpak met lange mouwen en badschoenen voor op het strand. Er kunnen altijd kapotte stukken op het strand rondslingeren. Badschoentjes zijn ook antislip en hebben zich ook bewezen in open douches als mijn zoontje met mij mee onder de douche wilde komen om lekker te spetteren. De UV-zwemkleding met lange mouwen droogt snel, beschermt tegen de zon en voorkomt een hitteberoerte. Of je er een zwemluier onder draagt is een kwestie van smaak en hangt er ook van af of je in de tuin, op het strand of bij het zwembad bent...

Als het kouder is, zweer ik bij de uientechniek (voor meer hierover zie deel #3 wandelen met baby). Ik hield ook zo veel van een fleecepak voor hem dat hij het uiteindelijk in 3 verschillende maten had. Klein verpakkingsformaat en groots effect! Gebruik je liever softshell of gekookte wol, dan is dat natuurlijk ook legitiem! Als je thuis graag handschoenen gebruikt en het weer op je bestemming vergelijkbaar is, dan kun je ze ook onderweg meenemen. Daarnaast had ik een jasverlenging voor mijn Windstopper-jack, waaronder het warm werd gehouden en indien nodig goed beschermd.

Als je op pad bent in vlakke gebieden, is een noodparaplu lastig vanwege de mogelijke wind. Het is echt een "verwende keuze" wat je bij je moet hebben als regenbescherming in geval van nood. Een professionele regenponcho met een zeer hoge waterkolom was altijd een beproefde metgezel op de Jacobsweg. Informeer, laat u adviseren over uw project in een speciaalzaak... en beslis dan!

Eten en drinken

Op de een of andere manier heb ik een zwak voor moslimlanden. De mensen zijn er bijzonder kindvriendelijk. Als je echter nog (volledig) borstvoeding geeft, kan het daar een behoorlijke culturele uitdaging zijn. De VS is ook best lastig als het om borstvoeding gaat. U kunt het beste voor uw vertrek informeren wat cultureel passend is in uw reisbestemming. En bij twijfel toch altijd naar andere moeders kijken en gewoon fris, levendig, blij, openlijk vragen wat in de omgeving gebruikelijk is.

Ik heb met plezier lange tijd (volle) borstvoeding gegeven. Het was altijd beschikbaar en oneindig praktisch voor onderweg. Ik hoefde me nooit zorgen te maken over het onderweg steriliseren van de flessen. En als ik wist dat er een grensoverschrijding of andere ongesteldheid op komst was, bood ik mijn kleintje kort van tevoren gewoon mijn borst aan, zodat we het probleem op kritieke momenten "voorbij" hadden.

De meeste landen zijn sowieso veel kindvriendelijker dan de onze. En als je het vriendelijk vraagt, kun je ook warm water krijgen voor de melkfles of andere kleine dingen die je nodig hebt. Met kroost geniet je eigenlijk van een beetje "puppybescherming" onderweg, denk ik. Sinds ik ben gestopt met borstvoeding en opvolgmelk ben gaan gebruiken, komt er logistiek meer bij kijken. Voor het vliegtuig heb ik de flessen al gevuld met de juiste hoeveelheid melkpoeder zodat ze alleen gevuld hoeven te worden met heet water. Melkpoeder is gevoelig voor licht, dus de met poeder gevulde fles blijft in de rugzak opgeborgen totdat deze wordt gebruikt. Verder natuurlijk dezelfde "regels" met koken etc. te observeren als thuis. Je bent tot op zekere hoogte afhankelijk van een waterkoker of warm water. Denk na over uw gebruikelijke dagelijkse routine en bereid, indien nodig, flessen, melkpoeder en iets om te roeren voor!

Als de tijd van aanvullend eten voorbij is, wordt mee-eten spannend. Mijn kleintje heeft ook kangoeroeburgers bij mij gegeten. Sommige dagen stortte hij zich erop en andere dagen was hij volgens mijn inschatting "op dieet". Maar vooral de kleintjes krijgen wat ze nodig hebben. En de hunkering is voornamelijk gebaseerd op wat het lichaam mist. Daarom zie ik het allemaal best sportief als extremen niet langer houdbaar zijn. Aan wat er weer "uitkomt", kun je zien dat alles normaal is! Ons lichaam en onze instincten zijn verdomd slim en helaas vertrouwen we ze zelden!

Het is in ieder geval belangrijk om voldoende vloeistof bij je te hebben. Ik had altijd voldoende drinkwater in flessen of kocht het desnoods in supermarkten, kiosken of cafés. Voor de noodgevallen onderweg, vertrouwde ik meestal op koekjes, soms ook quetschies. Voor de koekjes had ik van huis al zip-lock zakjes bij me, die onderweg op allerlei manieren gebruikt konden worden. Maar niemand kent de smaak van uw kind zoals u. Heb een paar favoriete dingen bij je en overweeg de bederfelijkheid en hoe geschikt het betreffende gerecht is voor dagelijks gebruik met bestek etc. evenals de betreffende bevoorradingssituatie ter plaatse!

Slaapritme

Mijn junior is eigenlijk een vroege vogel. Na het opstaan moet hij eerst stoom afblazen. Nadat we onze tanden hebben gepoetst, onze luiers hebben verschoond en ontbeten hebben, gaan we op pad. Goed ingepakt in de draagzak. Na een beetje rondkijken, is het eerste ochtenddutje meestal aan de beurt. Dan op een gegeven moment lunchen en stoom afblazen en 's middags het volgende dutje. Afhankelijk van zijn leeftijd variëren de tijden en lengte van zijn dutjes. Maar waar mogelijk stemde ik wandelingen of auto- en busritten af op zijn verwachte slaapritme. De avond ervoor denk ik meestal aan het programma voor de volgende dag, en mijn kleintje improviseert de volgorde op basis van zijn humeur. Wandelingen en pauzes worden op hem en zijn ritme afgestemd.

Langere autoritten zijn altijd een drama voor ons. Die zetten we op voor de nacht. Alles wordt de avond ervoor in de auto gepakt. We staan rond 2-3 uur op (afhankelijk van de reistijd) en zetten hem vrijwel direct voor vertrek in het kinderzitje. Zodat hij daarna weer kan gaan slapen en doorslapen tijdens de reis. In de auto heb ik altijd een knuffeldekenof een babydeken. voor noodgevallen. Als het 's nachts koud is, kan ik hem ermee bedekken.

Zelden was hij moe maar te opgewonden om in slaap te vallen. Een geweldige truc is dan om de hoofdsteun van de draagzak vast te maken en er een spuugdoekje of dekbed overheen te leggen zodat hij niet meer uit de draagzak kan kijken. Plotseling in slaap vallen was een fluitje van een cent zonder enige afleiding! Dat werkte echter alleen in de trein of het vliegtuig, waar je vrij kunt bewegen...

Het slaapritme is door de trip nauwelijks veranderd, afgezien van langere bedtijden. Pas toen de tijd veranderde in een nieuw land, verteerde hij ongeveer 2-3 uur per dag. Toen we naar het oosten vlogen, gingen we de eerste dag vrij laat naar bed en was het al donker, terwijl we de eerste dagen langer sliepen. Daglicht hielp bij de overgang, die geleidelijk gebeurde. Binnen maximaal 5 dagen waren we altijd helemaal in de nieuwe tijdzone aangekomen. De tijdsverandering naar het westen was altijd sneller en soepeler voor ons. Voor korte vakantiereizen kies ik daarom graag een bestemming met een maximaal tijdsverschil van 3 uur, heb ik de neiging om naar het oosten te reizen en onszelf te trakteren op een extra dag tijdsverschil thuis voordat het dagelijkse leven weer begint. Toen mijn zoon in mei 18 maanden werd, kwamen we net terug uit Zuid-Korea. Hij beheerste zelfs de tijdswisseling van 7 uur in beide richtingen binnen 1 dag. Hier hadden we echter ook een rechtstreekse vlucht. Zonder overstappen was er geen onnodige onrust. Overigens: wees niet bang voor lange vluchten! De tijd vliegt veel sneller dan je kunt zien.

En aangezien het onderwerp "slapen" echt belangrijk is, een paar woorden over de nacht. Laten we het zo zeggen, we doen geen experimenten onderweg, de routines van thuis worden zoveel mogelijk overgenomen. Toen hij aanvankelijk thuis in mijn bed sliep en uitsluitend borstvoeding kreeg, deden we dat natuurlijk ook als we op reis waren. Toen hij thuis in een bedje begon te slapen toen hij bijna 10 maanden oud was, boekte ik ook bedjes voor de volgende reizen (en legde ze neer met een knuffeldeken met een geur van thuis). Soms sliep hij er doorheen zoals thuis, maar meestal trok hij bij mij in bed om te knuffelen. De laatste fase thuis is dat hij een groot bed nodig heeft om op te slapen. Het ledikantje in de kinderkamer moest wijken voor een bed van 1.40m. Sindsdien reserveer ik geen kinderbedje meer als ik onderweg ben, maar laat ik hem in het "familiebed" slapen. Daarom boekte ik in Zuid-Korea altijd een extra breed bed en sliep ik bijna beter dan thuis. Maar ook toen ging ik altijd vroeg naar bed en had ik geen babyfoon of babyfoon-app voor mijn mobiel nodig. Laten we eens kijken hoe het gaat op de volgende reis!? Het motto is: blijf flexibel en respecteer de behoeften van het kind! Dit is mijn manier met mijn kind... luister naar jezelf, vertrouw op je instinct en je zult JOUW individuele weg vinden! Het werkt zo goed voor ons J!

Een paar laatste woorden

Elke leeftijd heeft zijn individuele uitdagingen en voor- en nadelen. De eerste reis (Jakobsweg/Spanje) had ik volledig borstvoeding gegeven en een van de grootste uitdagingen was om "het uit te doen" om te douchen. Hij was veel te gesteld op fysiek contact, maar kon zich niet draaien of rechtop zitten. Op de volgende reis (Transsib etc.) hij kon zich omdraaien en alleen zitten en was wat meer zelfvoorzienend. Wel vond ik de aanschaf van bijvoeding nogal vervelend. Op de derde reis (Australië) leerde hij kruipen, was veel zelfstandiger, maar ook veel mobieler en onvoorspelbaarder. Daarnaast moest ik ineens melkpoeder en flessen op elkaar afstemmen. Op de vierde reis (Mauritius) kon hij lopen en ik ging voor het eerst met hem mee toen ik al gespeend was. Hij viel dus niet "zomaar in slaap" aan de borst tijdens de vluchten. Tegelijkertijd was het oneindig cool om hem gewoon in het zand op het strand te zien spelen en te denken "wat een grote jongen!" En op de vijfde reis (Zuid-Korea) moest ik vooral coördineren waar ik mijn "professionele "veilig lopen kan. Dat was bij toeristische attracties en in parken. In het verkeer en onderweg van A naar B zat hij graag achterover in dedraagzak om uit te rusten en een blije baby te worden. Ik ben benieuwd hoe de volgende reizen gaan. En ik weet zeker dat ik ook nog lang niet klaar ben met leren!

Op onze bruiloft was het "Happy wife, happy life!"... maar het kan ook worden toegepast op de nakomelingen: "Happy Parents à[_0127_5_13 ] gelukkige kinderen!” En als wij als ouders de focus zijn voor onze kinderen thuis, zijn we nog meer de focus als we op pad zijn. Nervositeit kan heel snel worden overgedragen, de kleintjes hebben echt ongelooflijke antennes! Straal bij twijfel rust en kalmte uit en vertrouw erop dat alles goed komt, ook als het niet volgens plan gaat! Ook ... meestal is de omgeving 10x nuttiger als u met een kind reist. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik een soort "puppybescherming" -voordeel had. En als er iets georganiseerd moet worden, dan is de draagzak gewoon zijn gewicht in goud waard: hij biedt nabijheid en veiligheid en geeft ons ruimte en een paar vrije handen om bepaalde dingen te organiseren. Voor mij was het gewoon het manusje van alles, mijn kind kunnen dragen en dicht bij me hebben. Ook al dacht ik even dat het leven met kinderen voorbij zou zijn, ik kan nu zeggen dat het gewoon anders is, maar zeker een verrijking. Dankzij onze KOKADI-draagzak had ik altijd het gevoel dat mijn kleintje als vanzelfsprekend deelnam aan mijn leven. Ik heb zoveel positieve ervaringen kunnen opdoen en ontdekte dat er tijdens het reizen niet veel is veranderd - alleen dat ik nu ook de wereld kan ontdekken door de ogen van mijn zoon! Waaronder enkele speeltuinen en nog veel meer persoonlijke ontmoetingen onderweg!

En geniet nu van je leven, geniet van de kostbare tijd met je dierbaren J! Doen waar je blij van wordt! En onthoud altijd: "KOKADI verbindt!"

Je Verena oftewel "Mama Weltenbummel"

P.S.: Welke andere ultieme tips voor onderweg heb je in petto?